Bu namaz iki rek’attır; kerahet vakti hâriç hangi vakitte istenirse kılınır. Her rek’atında bir kere Fâtiha’yı, on kere Kul huvallâhu ehad’ı ve elli kere ″Feseyekfîkehumullâhu ve huve’s-semîu’l-alîm″[1] âyetini (Sûre-i Bakara, Âyet 137) okuyarak kılınır. Namazdan sonra da şöyle duâ edilir:
يَا اللّٰهُ يَا رَحْمٰنُ يَا مَنَّانُ يَا حَنَّانُ يَا مُسَبَّحًا بِكُلِّ لِسَان يَا مَنْ يَدَاهُ بِالْخَيْرِ مَبْسُوطَتَان يَا كَافِىَ مُحَمَّدًا صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اَلْاَحْزَاب وَيَا كَافِىَ اِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلَامُ اَلنِّيرَان يَا كَافِىَ مُوْسَى عَلَيْهِ السَّلَامُ فِرْعَوْن يَا كَافِىَ عِيسَى عَلَيْهِ السَّلَامُ الْجَبَابِرَة وَيَا كَافِىَ نُوْحًا عَلَيْهِ السَّلَامُ اَلْغَرَق وَيَا كَافِىَ لُوْطًا عَلَيْهِ السَّلَامُ فُحْشَ قَوْمِهِ يَا كَافِىَ مِنْ كُلِّ شَىْءٍ وَلَا يُكْفَى مِنْهُ شَىْءٍ يَا كَافِىَ عَائِشَةَ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهَا وَاٰسِيَةَ اِكْفِنِى عَظِيمَ الْبَلَاءِ مِنْ كُلِّ شَىْءٍ حَتَّى لَا اَخَافَ وَلَا اَخْشَى مَعَ اسْمِكَ الْعَظِيمِ الْاَعْظَمِ شَيْئًا.
″Yâ Allah, Yâ Rahmân, Yâ mennân, Yâ Hannân, Yâ musebbehan bikulli lisân, Yâ men yedâhu bi’l-hayri mebsûtatân, Yâ kâfiye Muhammeden Sallallâhu aleyhi ve selleme el-ahzâb, ve Yâ kâfiye İbrâhîme aleyhisselâmu en-nîrân, Yâ kâfiye Mûsâ aleyhisselâmu firavn, Yâ kâfiye Îsâ aleyhisselâmu el-cebâbire ve Yâ kâfiye Nûhan aleyhisselâmu el-garak, ve Yâ kâfiye Lûtan aleyhisselâmu fuhşa kavmihî, Yâ kâfiye min külli şey’in ve lâ yukfâ Âişe Radiyallâhu anhâ ve âsiyete ikfinî azîm’ul-belâi min külli şey’in hattâ lâ ehâfe ve lâ ehşâ measmike’l-azîm’il-a’zami şey’en.″
Mânâsı: Yâ Allah, Yâ Rahmân, Yâ Mennân, Yâ Hannân! Ey her dille tesbih edilen, Ey elleri hayırla açılan, Ey Muhammed Sallallâhu aleyhi ve sellem’e Ahzab vakâsında (Hendek savaşında) kâfi gelen, Ey İbrâhim Aleyhisselâm’a ateşte kâfi gelen, Ey Mûsâ Aleyhisselâm’a Firavun’da kâfi gelen, Ey Îsâ Aleyhisselâm’a zâlimlerde kâfi gelen, Ey Nûh Aleyhisselâm’a tufanda kâfi gelen, Ey Lût Aleyhisselâm’a kavminin kötülüğünde kâfi gelen. Ey her şeye kâfi gelen, ama kendisinin böyle bir şeye ihtiyacı olmayan, Ey Hz. Âişe Radiyallâhu anhâ’ya ve Hz. Âsiye’ye kâfi gelen, büyük belâlarda bana kâfi gel (yetiş). Senin ism-i âzamınla olduktan sonra; ne bir şeyden korkarım, ne de bir şeyden çekinirim.
Böyle duâ eden kimseye Allah’u Teâlâ’nın yardımı yeter; ondan şer, belâ ve sıkıntıyı defeder.[2]
[1] Bu âyeti bilmeyenler, bir Fatiha ve on Kul huvallahu ehad’ı okuyarak bu namazı kılabilirler.
[2] Günyet’üt-Talibin, c. 2, s. 209.