″Nikâh″ lügatta; cinsel ilişki anlamına gelmektedir. Fıkhî bir terim olarak ise; cinsel ilişki ve akit (sözleşme) mânâsına gelir. Ancak daha çok akit mânâsında kullanılır. Hanefiler evliliği, ″Bizzat faydalanma mülkiyetini ifade eden bir akittir″ şeklinde tarif etmişlerdir. Nikâhta gerçekte kastedilen akittir, cinsel ilişki için mecâzi anlamda kullanılır. Evlenmek, nefsi iffetli kıldığı, zinâ fiilini işlemekten koruduğu, Allah’u Teâlâ’yı bir bilip O’na ibâdet edecek bir çocuğun doğması ihtimâline binâen meşrû kılınmıştır.
Nikâhın hükmüne gelince; şeriatın izin verdiği şekilde karı ile kocanın birbirlerinden faydalanmalarının helâl olması, mehrin vâcip olması ve hürmet-i müsâherenin[1] sâbit olmasıdır.
[1] Hürmet-i Müsâhere: Evlilikten dolayı erkek ve kadının ebedi olarak evlenmelerinin haram kılındığı kişilerin ortaya çıkmasıdır.